Deze maatregelen hebben het stralingsniveau laten dalen, maar niet genoeg om de stad weer leefbaar te kunnen maken.
Het lijkt erop dat de besmette plaatsen verdoemd zijn, vroeger of later gaan de mensen er weg.
Poleskoye is een oude plaats die op hele oude kaarden onder de naam Mogline gevonden kan worden - wat in het Oekraïens 'met het graf' betekend. Dit omdat in 945 de grote Graaf van Kiev Ihor hier vermoord en begraven werd.
Sindsdien heeft de plaats vele namen gehad, de invasie van de mongolen in de 13de eeuw overleefd, de grote plaag in 1933, de tweede wereldoorlog in 1941-1945, en is uiteindelijk langzaam gestorven aan de dosis straling die het kreeg tijdens de Tsjernobyl nacht op 26 april 1986.
De inwoners van de stad hebben hard gevochten om de stad in stand te houden, en in 1991 woonde hier nog 12.000 mensen. Maar toen in 1999 de klok in de klokkentoren stopte met tikken en de laatste 1000 inwoners vertrokken verloor de stad haar doodsstrijd.
Nu heeft de stad eindelijk zijn oorpronkelijke naar waargemaakt.
Er groeien bomen op de daken. Misschien is dit de manier waarop de natuur wil aangeven dat deze plaats op zijn kop is gezet.
Je kunt de oude joodse begraafplaats niet meer bereiken.
De omgeploegde aarde geeft aan dat hier al wilde dieren leven.
Deze stad heeft iets heel triests over zich. Duizende jaren leefden hier mensen, grote denkers praatten over ideeën, gewone mensen hadden het over gebeurtenissen, kleine denkers roddelden over anderen... maar nu is hier geen menselijke stem meer te horen. Wilde zwijnen maken hier hun thuis van, de wolven inspecteren het terrein van een stad die door mensen gebouwd en vernietigd is. Een verlaten gebied dat nu van hen is.
