29 Nisan 2003

Canim Demekten Çekinmedigime,

• Bir aydir senden ayriyim,herhalde ne durumda oldugumu az çok biliyorsundur.Ama bunlari tekrar anlatarak hem kendimi acindirmak hem de seni sikmak istemiyorum.Biliyorum en basindan beri neden verdigin karara saygili olmadigimi,neden kendi isime bakmadigimi falan düsünüyorsundur.Ve hala seni mutsuz ettigimi de..
  Aklimdaki her seyi sana anlatabilmek için bu dandik bilgisayarin basindayim.Millet burda kendi havasinda,ben belki de umurlarinda bile degilim.Hatta benden rahatsiz olduklarini bile düsünmeye basladim.Herkes seni düsünmemem için elinden geleni yapiyor ama anlamadiklari bisey var ben düsünmekten,hatirlamaktan,sevmekten,özlemekten ve hak vermekten vazgeçmek falan istemiyorum.Iste anlamadiklari,belki senin bile hala anlamak istemedigi; her askin sonunda,insanin gece yattigi zaman yada en azindan benim yasadigim her iliskiden sonra kimse duymasin,kimse görmesin diye gizli gizli,sessizce ve içten yaptigi “Allah’im sen bana yardim et,unutmam için yardim et.” dualarini ilk defa yapmak istememem.
  Güzelim ne yazacagimi,ne söylemem gerektigini bile düsünemiyorum.Seni seviyorum.Biliyorum Sen benim bu hale falan gelmemi degil sana deger verdigimi göstermemi,sana (senin tabirinle) prenses gibi davranmami,yasadiklarini unutturmami istedin ama ben bunlari yapamadim biliyorum.Sana layik olamadigimi gerçekten biliyorum.Senin gösterdigin iyi niyeti ben sana gösteremedim,senin yaptigin fedakarligi evet ben sana yapamadim.Hep kendim için istediklerimi sana dayatmaya çalistim,seni bir sablona oturtmaya çalistim.Buda sende dogal olarak benim aslinda senin degil seni çevirmeye çalistigim seyin pesinde oldugumu düsündürdü.Bu tabii ki benim suçum.Ama inan güzelim ben o imaji degil seni, senin varligini istemisim.
  Simdi görüyorum ki sen,degil benimle beraber olmayi,varligimi bile istemiyorsun.Varligim sende heyecan uyandirmiyor,sesim yüregine dolmuyor,tenimin teninle bütünlesmesi seni ürkütüyor,gözünün önüne gelince silmek istiyorsun,velhasil ben artik senin için pek bir sey ifade etmiyorum.
  Ve ben bunu kaldiramiyorum....
  Ne yapsam hiç birseyi degistiremeyecegimi sonunda anladim.Ama iyi ki anladim.Varligimla sana ayak bagi olmaktansa hayatinda çikarak seni mutlu edebilirim en azindan.
  Oysa isterdim ki bunlar bir rüya olsun.Seni ne kadar sevdigimi anlamak için yaptigin naz olsun..Kosarak gel yanima isterdim.Hep dedigin gibi “ASSKIIM” diyerek kollarima birak kendini..Ama bunlar bir daha olmayacak.Sen bir daha olmayacaksin.Belki bir zamanlar hayran oldugun Ugur bir daha dünyalari ifade etmeyecek.
  Ve o Ugur;uykum var,uyumak istiyorum dediginde artik geleceginin olmadigini,yasamanin anlamsiz,hayatin mahremi gördügü olmadan anlamsiz,saçma sapan bir sey oldugunu farketti.Biliyorum bos bunlar,hiç bir sey degismeyecek,diretme ,yeter , artik ben mutluyum diyorsun.Mutlu olman çok normal,olmasan sasardim zaten.
  Madem ben artik senin için hiçbirseyim,hiçbirseyin sana hayat veremedikten sonra,hayatin sen oldugunu,günes parladiginda tepemizde,içimize dogan mutlulugun birbirimiz yüzünden oldugu artik uzak bir masal gibi geliyorsa bu sevgi bile pek birseye degmezmis meger.En azindan senin için.Bundan sonra ne olur bilmiyorum.Devam edebilirmiyim bilmiyorum ama ederim herhalde.
  Ne kadar saçmaladim farkinda degilim..Bunu yazicidan çikartip sana mi veririm..Internete mi veririm,verirsemde yaptigim en berbat sayfada olur muhtemelen,benden sonra okuyup gerçekten ne hissediyordum anlarsin diye okuturmuyum onu zaman gösterecek.Ama bilki bunu hiç okuyamazsan(nasil bileceksen artik.) bende seni unuttum.Hiç beceremedim ama demek sana nasipmis.
  

  Bosveeeeeeeeerrrrrrrrr..........
  

  Vurulsa da yüregim,kanim çikmaz hasretten
  Çürümez ki bedenim,sana hasret gitmekten
  Ariya bal olurum,mezarimda çiçekten
  Konarim tenine,korkmam tekrar ölmekten...
  
  Kendine iyi bak,