فيصل احمد مناوى معاون رئيس دادگاه عالى افغانستان در پى انتشار
بيانيه شوراى محققان اسلامى افغانستان در هفته گذشته اعلام کرد که «لباس
مناسب براى يک زن حجاب است. اما نبايد در اين باره زياد سخت گيرى شود!»

اين سخنان به اين خاطر ايراد ميشد که شوراى محققان اسلامى افغانستان،
متشکل از شيوخ مرتجع و اسلاميون افغانستان، طى بيانيه اى خواستار اين
شدند که «زنان هنگام کار در خارج از منزل، لباس سنتى و روسرى بپوشند.»

اين تقلاها پس از اينکه بشريت متمدن در دنيا پس از ١١ سپتامبر، پرونده
جنايت طالبان و اسلام سياسى را بيرون کشيده و بربريتشان را به نمايش
گذاشت، نشان اين است که مادام که بساط اسلام سياسى بطور کامل و قطع، ريشه
اى و راديکال جارو نشود، مادامى که مذهب در کنار ارتش و نيروهاى مسلح
حرفه اى، همزاد و همراه با قوم پرستى عشيره اى و مردسالارى، جايش در خود
دولت و يا حتى در کنار آن پهن باشد، تا زمانى که آزادى کامل حقوق زن و
مرد به عنوان قانون رسمى مملکت اعلام نشود، ولو اينکه اسلام سياسى وادار
به عقب نشينى شده باشد، هيولايى است که براى ابراز وجود سياسى و ادامه
حيات خود، مداومأ برق شمشيرش را بر فراز جامعه به گردش در خواهد آورد و
تعرض به زن، به حقوق و موقعيتش همچنان پابرجا بوده و خواهد ماند.

هم تجربه افغانستان و هم تجربه حتى عراق تأکيدى است بر اين واقعيت که
تنها جنبش آزاديخواهى، چپ و راديکال مردم قادر خواهد بود، ريشه اين
باتلاق را بخشکاند، هر توقفى در ميان راه و چشم دوختن به اردوى ارتجاع چه
به آمريکا و يا مرتجعين محلى کمپ آن، توقفى است خطرناک که موجب جان گرفتن
اين موميايى ها ميشود.

پايان دادن به عمر تروريسم اسلامى و خشونت عليه زن فقط و تنها کار
جنبش ماست. اين حقيقتى است که اکنون مثل آفتاب انکار ناشدنى است.