“Hierna Beter”
een terugblik:
Op 11 September 1937 was de oprichting vergadering van “onze” vereniging. Twee bevriende families uit Nijkerk, de echtparen de Liever en Luttik speelde met de vraag of het mogelijk was om in hun nieuwe woonplaats een toneelvereniging op te richten, zij wilden hun hobby voortzetten. Tijdens de oprichting’s vergadering werd Simon Luttik gekozen tot voorzitter en regisseur…Verder zaten in het bestuur Gré van de Hoeden, Fok van Slooten en P. Huig. Een bestuur was gevormd. Een naam voor de vereniging liet nog even op zich wachten, zelfs op de tweede vergadering (op 16 september 1937) kwam men er niet uit. Jammer genoeg hebben we niet meer kunnen achterhalen welke suggesties er op tafel kwamen. Op 29 september kwam men er uit het werd “Hierna Beter”. Men heeft zich in die tijd vast niet gerealiseerd welke verplichtingen dat met zich mee bracht.
Het eerste stuk
Op dezelfde vergadering waarop “het kind” een naam kreeg viel de beslissing over het te spelen stuk. Er viel te kiezen uit 4 stukken; 1 toneel spel en 3 blijspelen. De titel van het gekozen stuk had niet symbolischer kunnen zijn; “De firma Adam en Eva”. Zo is “Hierna Beter” begonnen…..Met Adam en Eva, het nageslacht liegt er dan ook niet om !!!!
Op 18 november 1937 vindt de eerste opvoering plaats. Wie heeft meegerekend komt tot de ontstellende ontdekking dat tussen de data van rolverdeling en uitvoering pakweg 6 weken liggen. Haast ondenkbaar. Nee, hierna hebben wij het zeker niet beter gedaan…..Beslist niet.
Het tweede stuk….dat het eerste werd
Het tweede stuk, gespeeld in maart 1938 (de juiste datum is helaas onbekend), liet “Adam en Eva” ver achter zich. Waarschijnlijk is dat ook de reden, dat “Het lied van alle tijden” (zo hete het tweede stuk, een drama), door alle tijden van “Hierna Beter’s” bestaan is bezongen als HET ECHTE eerste stuk. Niemand heeft ooit de bedoeling gehad de geschiedschrijving te vervalsen. Het “Lied” had blijkbaar grote indruk gemaakt. Het is van alle tijden geworden. En dat mag zo blijven.
De oorlogs jaren
De begin jaren van “Hierna beter” waren onzekere tijden, veel van onze leden werden onder de wapenen geroepen en tijdens een vergadering schreef de notulist; “Het nutsgebouw is gevorderd door de militairen. We kunnen daar niet meer spelen” en even verder lezen we; “het overleg met de commandant van Nijkerk over het spelen voor de soldaten is op niets uitgelopen, hij heeft andere dingen aan zijn hoofd”.
Op 3 juli 1940 is “Hierna Beter” nog in vergadering geweest, we lezen in de notulen; “Ons land is bezet….” Dan volgt er een uitgescheurde bladzijde, veelzeggend !!!
Het eerst volgende verslag dateert van 25 maart 1946, Nederland hereist en “Hierna Beter” blijft niet achter. Met een vernieuwd bestuur en 16 leden wordt een tweede fase ingeluid. Het eerste na-oorlogse stuk heet “Nicodemus en zijn schaduw”. Het was een jubileum stuk in vele opzichten. De vereniging bestond niet alleen 10 jaar maar speelde voor het eerst ook buiten Nijkerk.
Soms had het spelen van een bepaalde rol nog al wat gevolgen voor de speler. In 1968 werd het gelaat van Evert van der Horst gesierd door een artistieke baard. Zijn dubbel rol in “Rare gevallen” kon echter onder geen beding met een baard gespeeld worden.
“Je baard moet er af Evert”
“Moet dat nou?” vroeg Evert geschokt.
“Ja dat moet”, zei ik, in de hoop dat hij dit offer voor de vereniging wilde brengen. En Evert liet zijn baard afscheren, met tranen in zijn ogen, dat wel.
Evert is meer de klos geweest, al was die andere keer aan hem zelf te wijten. Tijdens het spelen van een niet al te snuggere opa in het stuk “Een rare familie” moest hij een stukje van de poten van een tafel afzagen. Evert had nogal moeite met dat klusje, te overstaan van een volle zaal, zaagde hij zich dan ook prompt in zijn vinger. Het bloede hevig. Aslof het was ingestudeerd zij Evert ijzig kalm tegen zijn medespeelster: “Sta daar niet zo dom te kijken, haal liever een pleister voor me”. Met de zelfde stoicijnse kalmte ging Genie van het toneel af om achter een pleister te zoeken, gelukkig had iemand er een. Geheel beheerst werd de wond verzorgd en het spel ging verder. Slechts een enkeleling vroeg naar afloop; “Hoorde dat zo??”.
(Dit waren enkele fragmenten uit het 50 jarig jubileum boekje van onze vereninging, het stukje werd geschreven door onze veel te vroeg overleden, toemalige, regisseur Jan Bouman, Bij deze willen wij hem nog van harte danken voor zijn jaren van inzet voor onze vereniging).
