WALES.

Mae hen wlad fy nhadau yn annwyl i mi

Gwlad beirdd a chantorion enwogion o fri

Ei gwrol ryfelwr, gwlad garwyr tra mad

Tros ryddid collasant eu gwaed.

Het bergachtige, altijd groene Wales staat toeristisch gezien nog in zijn kinderschoenen, slechts 4 procent van de buitenlanders die Brittannie

bezoeken brengt minstens een nacht in het prinsendom door.

De britten zelf beginnen Wales inmiddels wel te ontdekken, dat is ook niet zo verwonderlijk, omdat hier maar liefst drie van de elf nationale parken gelegen zijn, Snowdonia, Pembrokeshire Coast en Brecon Beacons en daarnaast nog een vijftal beschermde "Areas of Outstanding Natural Beauty".

Met uitzondering van het zuid-en noord oosten is Wales dunbevolkt.

Wales heeft ontzettend veel historisch erfgoed, zoals middeleeuwse kastelen, abdijruines en kathedralen.

Aan de drukke noord-en zuidkust vindt je overvolle badplaatsen en vele toeristische attracties.

WALES FAMOUS RAILWAY

Het eigene van Wales.

Vanaf het midden van de zestiende eeuw verliep de geschiedenis van Engeland en Wales in grote lijnen parallel.

Toch waren er ook enkele afwijkende ontwikkelingen, met name op economisch, religieus en cultureel-linguistisch gebied.

Door de aanwezigheid van kolen groeide het zuiden van Wales in de negentiende eeuw uit tot een der strekst geindustrialiseerde en dichtstbevolkte gebieden van Groot-Brittannie.

In de eerste kwart van de eeuw nam het prinsendom zelfs eenderde van de totale wereldproduktie voor zijn rekening.

Er werkte toen 271.000 mensen in 485 mijnen.

Tegenwoordig is hun aantal gedaald tot 7000.

In totaal vinden nog ruim 30.000 Welshmen werk in de kolen-en staalindustrie, dat is aanzienlijk minder dan in de technische geavanceerde bedrijven die daardoor in de plaats zijn gekomen.

Ook het toerisme ( ruim 100.000 werknemers) is sterk in opmars terwijl landbouw en veeteelt hun vroeger belang hebben behouden.

Tweederde van het land wordt gebruikt voor Agrarische doeleinden.

In het bergland van Snowdonia en in het midden van Wales blijft dat beperkt tot "hill-farming".

De Industriele Revolutie was er de oorzaak van dat Zuid-Wales landschappelijk en maatschappelijk grondig veranderde.

De verviervoudiging van het aantal inwoners leidde tot mensonterende toestanden op het gebied van behuizing en voorzieningen.

In de mijnstreken van Noord-Wales was dat niet anders.

De officiele staatskerk werd door vele beschouwd als een bolwerk van de rijken en machtigen.

Leden van de nonconformistische groeperingen, zoals de methodisten,

die groeide in hun populairiteit, bouwde zelf ongecompliceerde kerkjes die werden aangeduid met "Chapel".

Ook de religieuze bevlogenheid (voor velen een troost in behoeftige omstandigheden) ontbrak in de Anglicaanse kerk.

Deze werd overigens in 1920 omgevormd tot een aparte Church in Wales , bestaande uit zes bisdommen en met een eigen aartsbisschop.

Ook in Cultureel en Linguistisch (taalkundig) opzicht heeft Wales veel van zijn eigenheid bewaard.

Hetzelfde geldt voor de karaktertrekken van de Welshman, zijn hang naar bovennatuurlijke en mysterieuze is bekend evenals zijn eenvoud, gastvrijheid en eigen historie.

Daarnaast hebben barre economische omstandigheden de Welshman gehard en er voor gezorgd dat hij beschikt over aanpassingsvermogen en vasthoudendheid.

Het besef tot een aparte Keltische staat te behoren gaat in Wales echter niet hand in hand met de wens een eigen staat te creeren.

Voor de Welshman is zelfbewustzijn niet het zelfde als zelfbestuur.

Als het op onahankelijkheid aankomt zijn de bewoners heel pragmatisch: economisch kan Wales niet op eigen benen staan.

Daarom is de aanhang van de nationalistische Plaid Cymru ( Cymru is de Keltische benaming voor Wales) beperkt en stemde bij de volkraadpleging in 1979 slechts eenvijfde voor een eigen parlement.

BEAUMARICASTLE