Woensdag 25 mei ook in de ochtend is het nog fris en rond 07:30 vertrekken we voor de
tweede dag wat de zwaarste schijnt te zijn. We meoten vandaag ongeveer 10 uur lopen
met veel klimmen op grootte hoogte wat meestal veel vergt van je ademhaling. Aan het
begin van de tocht is het weer nog echt guur en de beekjes zijn zelfs op sommige
plaatsen bevroren. De eerste klim komt al snel en dat valt best tegen. Inmiddels is
het al flink wat warmer geworden en we bevinden ons nu op een hoogte rond de 4000
meter en dus weinig zuurstof in de lucht. Bezweet en uitgeput bereiken we de top, we
hebben het klimmen gehad nu mogen we flink gaan dalen. Dit is erg frustrerend als je
net een paar uur hebt moeten klimmen waar was dat dan in hemelsnaam voor nodig, kunnen
ze geen rechte paden aanleggen???
Het naar beneden lopen is weer pittig voor de voeten en de knieen. Je loopt behoorlijk
schuin naar beneden waardoor je voeten in je schoenen gaan schuiven en de eerste
blaren zich vormen. De losse steentjes maken het pad glad en door met je knieen
constant je gewicht tegen tegen te houden zodat je niet naar beneden glijdt hebben
deze het zwaar te voorduren.
Van een wat kale omgeving lopend over open vlaktes met in het uitzicht af en toe en
berg en een beekje dat tevens geschikt is voor drinkwater komen we terecht in een wat
bosrijkere omgeving. Met kleine gezellige bergpaadjes en uiteraard weer volop mooi
uitzicht.
Om 17:30 bereiken we ons eindpunt, een mooie groene vlakte gelegen aan de rivier
tussen de bergen. Het beste voor je vermoeide voeten is om deze nu in de koude beek te
stoppen. Wij nemen het advies aan, het is wat koud maar vannacht beloofd het warm te
zijn dus voorruit maar.
Donderdag 26 mei, vandaag is het 6 uur lopen en in vergelijking met gisteren dus prima
te doen. De weg is opgaand en afgaand en loopt langs smalle bergweggetjes in een
bosrijke omgeving. Ze noemen deze omgeving toch al Jungle, hoewel ik me deze heel
anders had voorgesteld. Er zijn dan ook geen jaguars aanwezig, maar wel een piepklein
slangentje, ook zitten er behoorlijk veel kleine muggetjes die echt een ramp zijn.
Deze mugjes zijn wat hardnekkiger als de Nederlandse en ze zorgen voor flinke bulten
die zelfs een beetje pijn doen en zorgen voor ongeloofelijke jeuk en dus veel
littekens en korstjes op de benen.
Door de moeheid streukel ik echt over een paar mini stenen en als je het mij vraagt
heel lomp ook een beetje over mijn eigen voeten. Maar ondanks de oorzak val ik best
behoorlijk lullig op me knie waardoor het een lelijk uitziende schaafwond wordt.
Rond 15:00 uur zijn we bij het eindpunt van dag 3 en worden we met een busje naar het
dorpje "San Theresa" gebracht waar we die nacht zullen overnachten. Onze tenten worden
opgezet midden in het voetbalveld van het dorp en het zorgt voor een hoop bekijks door
de lokale bevolking. Ideaal is wel dat onze gids hier een adresje weet waar we kunnen
douchen wat best wel lekker is na drie dagen niet te hebben gedouched en in een
stoffige omgeving te hebben gelopen. Het water krijgt dan ook een mooi bruin kleurtje
van al de vuiligheid op me lijf.
Als we in de avond gaan eten komen alle kinderen uit het dorp een kijkje nemen. Ze
sloven zich behoorlijk uit met rare kunstjes en het zingen van liedjes voor ons. Als
wij ze wat Nederlandse liedjes en spelletjes leren hebben ze binnen korte tijd al hun
vriendjes gehaald en staat ons hele eetgedeelte vol met kinderen. Opvallend is dat het
alleen maar jongentjes zijn, uiteraard vinden die het allemaal erg stoer even handje
te drukken met Paul.
We eindigen de avond gezellig met een biertje en een wijntje. De kok geniet er ook van
en heeft volgens mij aardig wat drankjes op. Die nacht doet die dan ook een poging
opnieuw te tent op te zetten van de gids waar hij die nacht schijnt te slapen.
Vrijdag 27 mei, dag 4 van de track. Vanmorgen krijgen we wel een heel speciaal onbijt
onze kok heeft ondanks zijn drankjes van de vorige avond onze namen onthouden. Voor
iedereen heeft die een pannenkoek gemaakt met daarop zijn of haar naam doormiddel van
stroop. Vandaag is het maar 3 uurtjes lopen.
Eerst gaan we richting een kabelbaan, of beter gezegd een heel klein ijzeren bakje aan
een stalen kabel. In dit bakje worden de mensen en bagage gestopt om de overkant van
de rivier te bereiken. De paarden zijn inmiddels weg en de spullen worden nu gedragen
door vrouwen uit het dorp die zich hiervoor hebben aangeboden. Met enorme vrachten op
hun rug lopen ze op een slippetjes in een razend tempo naar de plaats waar alle bagage
heen moet.
Ook wij gaan in de soort van kabelbaan, waarna we aan de overkant onze wandeltocht
vervolgen. De drie uurtjes zijn toch nog pittiger dan verwacht. De route gaat over een
grote ongezellige weg die constant oploopt en vol in de zon zonder enkele schaduw.
Onderweg zien we in de verte een waterval, deze is aangelegd om stroom mee op te
wekken. Deze stroom schijnen ze zelfs tot aan Lima te gebruiken.
Onze wandeling van drie uur eindigt bij het treinstation waar we na de lunch de trein
naar het dorpje Aguas Calientes zullen nemen.
Aguas Calientes doet me denken aan een wintersport dorpje en staat bekend om zijn
natuurlijke warm waterbronnen wat uiteraard goed toegepast is voor de touristen en
waarom een soort van zwembad is gebouwd. Uiteraard gaan we hier even badderen.
Deze nacht slapen we niet in een tent, maar hebben we een hostel met warm water en een
heerlijk relax bed.
De Machu Picchu.
Zaterdag 28 mei, om 04:00 uur worden gewekt en rond half 5 / 5 uur vertrekken we
lopend naar de Machu Picchu.
Machu Picchu is pas in 1911 ondekt, archeologen waren er al jaren naar op zoek en
tijdens de vondst waren er indianen aanwezig die aan het werk waren in deze oude Inca
stad. Machu Picchu is een van de belangrijkste vondsten waar nog steeds veel
onbeantwoorde vragen over zijn. De stad ligt op de top van een berg en is volstrekt
onzichtbaar vanuit de dalen. Waarschijnlijk is de stad rond 1438 gestciht en werd het
door ongeveer 2000 mensen bewoond. De stad was in die tijd al volledig georganiseerd
met garnizoenen, graanschuren, cultuurgewassen, aquaduct en de ontwikkeling van een
systeem om de hevige regens die het gebied teisterden doormiddel van terassen en
afwatering op te vangen en af te leiden. Ook zijn alle bouwwerken weer gebouwd met
stenen die als puzzels in elkaar passen zonder cement te gebruiken. Toen de
Spanjaarden naar Peru kwamen zijn de Inca´s uit deze stad gevlucht, terwijl de
Spanjaarden de stad dus nooit hebben gevonden.
|
|
< /tr>
We beginnen aan onze wandeling als het nog donker is en wat zal bestaan uit 1 1/2 uur
lang omhoog lopen op de stenen trappen. Het is best pittig maar naar een tijdje heb ik
een vast ritme met mijn ademhaling te pakken en plotseling steken de eerste stenen
gebouwen van de Inca´s uit het groene gewas. We zijn er!!!
Best frustrerend als je hijgend en bezweet boven komt en bussen rijden af en aan met
frisse en totaal onvermoeide touristen. Maar ik vind ons dan wel veel stoerder...
De stad Machu Picchu is zeker indrukwekkend, heel bizaar dat er zo een grote stad
bestaat boven op een berg. Alles is gemaakt uit grote stukken steen en je vraagt je af
hoe ze dit ooit voor elkaar hebben gekregen zonder het gebruik van machines.
Samen met gids Pieter bekijken we de stad terwijl hij ons wat uitleg geeft. Nadat we
uitgekeken zijn gaan we weer via dezelfde stenen trappen naar beneden wat een stuk
eenvoudiger gaat dan naar boven. We hebben nog een paar uurtjes in het dorpje Aguas
Calientes voordat we de trein en bus naar Cuzco moeten halen, waar we in de avond
totaal versleten aankomen en alleen nog maar willen slapen.
Rianne en Paul gaan weer naar Nederland.
Zondag 29 mei, na wat bijgeslapen te hebben van de 5 dagen inspanning hebben we nog
wat daagjes in Cuzco. In de middag hebben we afgesproken met Rianne en Paul. We eten
gezellig een hapje samen en er wordt uiteraard door de dames wat geshopd. In de avond
nemen we afscheid van Rianne en Paul die morgen hun vliegtuig naar Lima zullen nemen
en vanaf daar richting Nederland zullen vliegen.
Marieke en ik gaan nog even door en besluiten het nachtleven te gaan verkennen. Heel
anders dan in La Paz komen hier diverse proppers op ons af die ons hun kroeg of
discotheek in willen krijgen. We besluiten er maar een soort van mini kroegentocht van
te maken en ze allemaal even uit te proberen. Het komt wat langzaam op gang, maar
uiteindelijk wordt het een topavond die doorgaat tot in de late uurtjes.
|
Maandag 30 mei, de ochtend wordt door gevolg van de vorige avond uiteraard
overgeslagen. Voor de rest van de dag voeren we dan ook niet echt veel uit. Morgen
willen we naar Arequipa dus moet er een busticket geregeld worden. Er wordt ons
verteld dat er wat blokkades zijn en dat de bussen misschien woensdag weer gaan
rijden. Wij nemen dus maar het zekere voor het onzekere en besluiten te gaan vliegen.
|
Dinsdag 31 mei, de laatste dag in Cuzco. Om 13:00 uur moeten we op het vliegveld
aanwezig zijn. Ondertussen horen we verschillende verhalen over de blokkades die dan
weer wel en dan weer niet waar schijnen te zijn. We weten dus niet wat waar is en de
vliegtickets zijn al gekocht dus het is niet anders.
Om 15:00 uur gaan we de lucht in en na een tussenlanding arriveren we ongeveer een
klein uurtje later in Arequipa. Vanuit de luchthaven worden we naar het hostel
gebracht en voor het weten zijn we gesetteld en al in Arequipa.