Çîroka:
Sipî
bûne serok
Qado
Şêrîn
20-02-04.
Roja pêncşemê 5ê heyva avdarê cejna zayîna jina wî bû. Min û wî hevûdu li leşkeriyê naskir, piştî leşkeriyê jî dostaniya me berdewamkir û ji ber ko em ji bajarekî ne ciwanmêr ez jî vexwendî cejna zayîna jina xwe kirim. Gelek mêr û jin hebûn ji nav tevan yekî bala min kişand û çavên min man li ser wî, dema nû kete derî tiliyên wî di nav porê wî de bûn, rûnişt rûnenişt dest bi peyvê kir û got:
-Paqijî navnîşana şaristaniyê ye, ko merov paqijbe xelk ji merov hez dikin û merov bi hesanî dikeve dilê yê ko merov dibîne, ko tu ne paqijbî cihê te di civat û cihên wisa de nîne, belê ko merov qirêjî be, merov û Seh weke hev in, paqijî ji bahweriyê ye!!.
- birastî merov di mala te de şerm nake ji me weyê em li mala xwe ne lê ko tu wisa gelekî guh bidî me em dê şerm bikin êdî em ê rabin derkevin herin.
Hin bi hin şahî fireh û mezin dibû, ji min pê ve kesek xort û bi serê xwe tunebû, min dizanî mazûvan û mazûvana me niha çi li ser min dibêjin ji ber ya ko cejna bûyîna wê bû mûm vemirandin û peyalên meyê bilindkirin û li hev xistin û gato jî li tevan belavkir, lê yê min ez mîna latekî rûniştîbûm û min geh li yê zik tilêrî û jina wî dimeyzand û geh li yê tiliyên wî di nav porê wî de şîn hatibûn di meyzand, min di nava xwe de digot û ji xwe dipirsî:
-gelo vê porkura wek kara xezalan çawa û çilo ev yê han kiriye?!. Ne tenê min li wî û li jina wî di meyzand û behetî mabûm belê li yê guh dirêj û bel, li yê simbêl boq, li yê bi lingekî, ne bi xêr ev bûye nexweşî ji min re ez bi kûranî li her tuştî dimeyzînim ta ko diya min gelek caran ji min re digot:
-tu ji biçûkaniya xwe de wisa rûşuştî ye.
Bi rastî gelek
tuştên ne normal hebûn lê çavên min li mirovekî bûn û nema ji wî
derdiketin, tiliyên wî ji nav porê wî
dernediketin û her ko tiliyên xwe ji nav porê xwe dikişandin li serê
wan dimeyzand ka serê wan ji xurandinê bixwîne an na û her ko ji nûve tiliyên
xwe dixistin nav porê xwe dibin çavan re li me tevan dimeyzand û madê wî pê
re pê re zer û tal dibû, dema ko çavên hinan lê bû bilez destê xwe
vedigerand, lê bi xwe nikarîbû serê xwe bi dawiya danîşgehê dixurand
yan jî bi dîwar dixist, dema nû ket derî bi dû jina xwe de bû û tiliyên
wî di nav porê wî de bûn, wek tu derziyan di laşê min rakî min nema
xwe girt, min ji yê li kêleka xwe pirsî:
-çi bela wî yê hane ?!.
- kîjan..?
- ewê ko devê xwe xistiye guhê jina xwe ..
- ewê bi ya sêng mezin re ?
- na ..na ewê jê bi wir de, yê ko tiliyên wî di nav porê wî de..
- êhhhhhhhhh........çi heye ?
- xuyaye tu ji min fam nakî!!
Hîn ez bi yê kêleka
xwe re dipeyivîm ya kêleka min î din rabû ser xwe û bi lez ji şahiyê
derket, helbet wê bi zorê xwe gihand tewalêtê çimkî dema rabû bi telkî
dimeşiya, min çav da dostê xwe da ko li şûna wê danîşe, min
jê pirsî :
-ewê ko tiliyên wî di nav porê wî de ?
- êhhhhhhhhhh.. çi heye...?
- çawa çi heye..ji gava ko hatiya..tiliyên wî ji nav porê wî derneketine.!!.
- belê..belê min famkir bê tu çi dixwazî bêjî..ew {Sipî} di serê wî de hene.!!!!
-
Sipîîîîîî....?!!
matmayî min wisa got û çavên min ji hev vebûn, di vê demê de Sipî,
di vê dema ko xelk gihiştine ser heyvê hîn jî Sipî
hene ? di dema "computer û Internet" de, di dema av gihaştiye
her mal û deverê, di dema ko bi melyonan celebên şampo û sabûnan hene
hîn Sipî li vê dunyê hene..min ev yek zû bi zû bahwer nekir..!. Lê mêrê
ya ko cejna bûyîna wê bû ango dostê min hişt ko ez beşdariya kêfxweşiya
wî û jina wî û mêvanan bikim dema ji min re got:
-ez
dê di dûv re çîroka wî ji te re bêjim…
Ya ko cejna bûyîna
wê bû pirogramê şahiyê nivîskî li ser kaxezekê di destê wê de bû,
helbet ew dê seroka şahiyê be, ko îşev
ji me re bibêje bimrin emê bimirin, ko bibêje solên xwe ji lingên xwe bikin
û bi dara bi binê lingê me keve kesek ji me nabêje na!! îşev şeva
wê ye, dê miradê xwe li me mêran bike û bi rastî jî gelek tiştên
nedîtî bi me mêran kir bê ko nêzîkî jinan bibe, piçkên kaxezan li hev pêçan
û avêtin ber me mêran û her mêrekî ji me bilez destê xwe avêt kaxezekê,
wê got:
-yê navê çi
canewerî jê re derkeve ew dê weke wî bike.
yê min navê mirîşkê
ji min re bû û min weke mirîskê kir qid-qid, yê zik tilêrî wek sehan reya
û kir ewt ewt û li ser her çaran rawestiya, yê guhbel û dirêj wek keran
kir û ziriya û yê bi lingekî wek pisîkan kir, her mêrekî ji me wek
canewerekî kir û her ji kurte demekê ya ko cejna bûyîna wê bû peyala meyê
hildida û digot:
- noşîcan
be...
Me hemiyan peyal
pê re hildidan û li hevûdu dixistin, wê wisan dikir da me mêran serxweş
û mest bixe û di dawiya şevê de bi me bikene, ji ber ko wê erê peyal
hildida devê xwe lê hema tu zanî peyal dighand lêvên xwe û jê venedixwar
lê min jî weke wê dikir ji ber ko ez {çêçikê mekînê} me, min dizanîbû
ew ji bo çi wisa dike û dê çi huneran di dawiya şevê de bîne serê me
mêran û birastî jî wisan bû, di dawiya şevê de hemû mêr ji bilî
min serxweş û mest ketin. Bû tiq tiqa wê û jinan bi mêran keniyan, yê
ko Sipî di serê wî
de bûn nû madê wî geş bi bû û bi ser hişê xwe ve hatibû, ji
ber ko Sipî jî ji
meyê benc û serxweş bi bûn û nema serê wî dixurandin û ji ber vê
yekê nema tiliyên xwe dixistin nav porê xwe. Hingî ya cejna bûyîna wê bû
keniya sê caran verşiya û ya zik li ber dev beravêt û jina yê zik tilêrî
xwe şilfî tazî kir ji ber ko ew jî ji ser hişê xwe çûbû, wê jî
her carê peyala xwe hildida û qayîş bi mêran re dikişand. Katjimêr
çar ê sibehê zo-zo mêvan di derî re derketin bê ko kesek ji xwediyên malê
bi wan re derkeve û ji ber ko mêr serxweşbûn û xwe li ser lingên xwe
nedigirtin jinên wan ketibûn bin çengên wan ta ko ew di derî re derdixistin
ta ez bi tenha xwe mam, min ji mêrê ya ko cejna bûyîna wê bû re got:
-de ka çîroka wî
bêje..
- Zûde-zûde ji
demeke dûr û dirêj de ji dema ko bapîrê wî Emperator bû Sipî
ketibûn serê wî, dema çû ba textor, textor celebeke sabûn dabû dest û jê
re got: -rojê yazdeh caran tu dê serê xwe pê bişo, lê ko wî serê xwe
yazdeh caran pê şuşt, di dema serê xwe di dawiya şevê de danî
da razê Sipî bi hevûdu
re peyivîn û ji hevûdu re gotin:
-îşev em dê
têr razên, me zûde xwe ne şuştibû.
Bi
dengê dîkan re careke din çû ba textor, textor jê
re got:
-bikeve
dawiya turumbêleke servekirî û bila yê ajovan turumbêlê gelekî-gelekî
xurt bajo, helbet Sipî
bi serê te ve ne şîrêz
kirî ne dê ji hêza ba ji nav porê te bifirin û tê ji wan rihet bibî.
Paşî
ko wî wisan kir bi kêf û eşq serê xwe di dawiya şevê de danî da razê
lê careke din bû piste-pista Sipîyan bi hevûdu re peyivîn û ji hevûdu re gotin:
-îşev
jî emê têr razên, berî mirinekê em derketin sayraneke
xweş.
Mêrê
ya ko cejna bûyîna wê bû cihê xwe xweşkir çixarek pêxist û di nav
çîrokê re got ko wî hêvî dikir ko Sipî bibin mih yan jî çêlek yan jî
lîrên zêr, ma ko wisan bibe ne çêtire,
wisan
dê perên min çêbibin û ezê ji Sipîyan rihet bibim!!.
Lê
careke din çû ba textor û jê
re got: here sûka
serserî û qaçaxçiyan û şerekî giran çêbike lê şerê we divê
bi poşanbe, di dema ko bi ya textor kir û xwîn jî bi ser serê xwe xist
lê di dawiya şevê de û dema serê
xwe danî ko razê careke din sipî bi hevûdu re peyivîn:
-em
îro çûn şer me bîst û neh şehîd danîn
lê me sed û bîst û çar ji wan dîl kirin.
Cara
çaran berê xwe da textor, vê carê textor kûr di rewşa wî de ramiya û
ji xwe razî jê
re got :
Kesek
nizanî çawa û çilo gihaşt mal û bi tiliyên herdu destan li Sipiya herî
gir û qelew geriya, ew girt û danî ser kevirekî û kevirê din bi hemû hêza
xwe bi ser de berda ta ko xwîna wê pijiqî û bi ser kevirê din de herikî.
Şeva wê rojê heyvanê xewê bi çavên wî neketin, bi bû qîj-qîja Sipîyan,
nav wan bi bû şer û ceng û ji hevûdu re digotin:
-
ezê bibim serok, ya din digot na ezê bibim serok.