Het polsstokspringen is reeds een oude tak van de atletiek. De Grieken, de Romeinen en ook de ridders uit de Middeleeuwen sprongen reeds met een speer, lans of paal. De Grieken sprongen zelfs met een lange paal op hun paard.

Bij de Germanen werd een ‘polsstok’ gebruikt om over de sloten te springen. Momenteel is dit nog gekend als volksvermaak in Nederland als ‘fierljeppen’ en worden daar zelfs in Friesland heuse competities voor ingericht.

Rond de eeuwwisseling werden plots de lichtere bamboestokken gebruikt. Oorspronkelijk was Japan de bakermat, maar weldra was de bamboestok over gans de wereld gekend en was het de universiteit van Yale in Amerika die het gebruik ervan verspreidde.

De bamboestokken waren inderdaad veel lichter om dragen en lieten een hogere greephoogte en aanloopsnelheid toe. De natuurlijke elasticiteit van de bamboe gaf ook de atleet een welkom hulpmiddel om te komen van hang tot steun op de stok. De enige moeilijkheid die de atleet had was het vinden van een goede bamboestok die paste bij zijn mogelijkheden van aanloopsnelheid en gewicht. Bijkomend voordeel was dikwijls dat de bamboe natuurlijke knopen vormde die een welgekomen versteviging was bij de greep aan de stok.

Maar de bamboe had ook nadelen:

Op het einde van de tweede wereldoorlog begon men te experimenteren met duraluminiumstokken, maar het waren vooral de stalen stokken die populair werden.

Die stokken zijn echter gevoelig voor mechanische beschadigingen. Zolang ze zuiver rond zijn, blijven ze elastisch en sterk, bij de minste beschadiging verliezen ze hun draagkracht.

Tot in de jaren 1960 werd met de drie soorten (bamboe - aluminium – staal) onderling gewedijverd en pas in 1957 brak Robert Gutowski in Palo Alto (USA) met een stalen stok het wereldrecord en de hegemonie van de bamboe en bracht het WR tot op 4 m 78. Drie jaar later verbeterde Donald Bragg op dezelfde plaats het record tot 4 m 80 Dit was het tweede record met een stalen stok en ook meteen het einde van het aluminiumtijdperk.

De glasvezelstokken hadden sinds enkele jaren het strijdperk betreden en in 1961 sprong Georges Davies in Boulder (USA) met een glasvezelstok naar 4 m 83. Nieuwe horizonten lagen open en de wedren naar 5 m zou slechts twee jaar op zich laten wachten : het was Brian Stenberg die op 27-04-63 in Philadelphia voor het eerst die legendarische hoogte klaarde.

Hij kon niet lang nagenieten van zijn wereldrecord want hetzelfde jaar bracht John Pennel het in twee beurten tot 5 m 20 en de wedren was niet meer te stuiten…

Overzicht van de evolutie van het herenpolsstokspringen.

Wat met het Belgisch polsstokspringen?

Voor het ogenblik hebben wij een nieuwe Belgisch recordhouder van slechts 21 jaar : de Waal Thibault Duval die op 24-05-1999 in Heule 5 m 62 klaarde en die dit jaar zijn record scherper stelde naar 5 m 70 en met die limiet ons land mocht verdedigen op de OS in Sydney, waar hij met een behoorlijke 5 m 55 faalde in de kwalificaties.

Voor de toekomst zitten wij zeker goed want samen met T. Duval vernoem ik heel graag Kevin Rans, die als junior reeds 5 m 60 springt en het symbool is van de Vlaamse vooruitgang in het polsstokspringen. Trouwens vier atleten van de top tien aller tijden hebben dit jaar hun record gevestigd.

De top 10 aller tijden in België ziet er zo uit ( nov 2001)

De Duitse atlete Elisabeth Behrens haalde in 1919 reeds 2 m 10 maar tot 1983 bleef deze weinig beoefende sport bij dames beheerst door de Amerikaanse atleten, waarbij Jane Edwards in 1983 tot 3m59 was gekomen.

Wat de Belgische dames betreft moeten wij vooreerst de voorloopster Ingeborg Marxx vermelden die in 1991 in Duitsland een (officieus) Europees indoorrecord vestigde met 3 m 61 maar tegen dat het polsstokspringen dames in Vlaanderen werd aanvaard reeds naar het gewichtheffen was overgestapt , waar zij op de spelen van Sydney 2000 niet onopvallend heeft deelgenomen.

In 1995 kenden we de steile opgang van Sofie Zubiolo die op 02/07/95 in Jambes met 3 m 95 voor de vierde maal dit jaar het Belgisch record verbeterde en daarmee toen op de 14 de plaats kwam op de wereldranglijst. De volgende jaren heeft zij dit niet kunnen verbeteren en in 1999 is zij (voorlopig?) gestopt met polsstokcompetitie. Ondertussen is ook in België de kaap van de 4 m bereikt. In juli 2001 mocht Caroline Goetgebeur zichzelf kronen als eerste Belgische ooit over 4m. Lang heeft ze echter niet kunnen nagenieten want slechts twee weken later snoepte Irena Dufour haar Belgische record af met slechts 1 cm in Brasschaat.

Voor de verder ranglijsten: zie records.

  3. De insteekbak